Την Πέμπτη 16 Μαίου 2013, τρία (3) σκάφη με δεκατέσσερεις (14) φίλους πολύ κέφι και διάθεση, ξεκινήσαμε το καθιερωμένο πλέον ετήσιο ανοιξιάτικο ταξίδι του Ναυτίλου.
Ο προορισμός μας ήταν τα όμορφα νησιά της Σύμης και της Χάλκηςστα Δωδεκάνησα. Ο καιρός ήταν καλός κάτι ανάμεσα σε συννεφιά και ηλιοφάνεια με την κατάσταση της θάλασσας γύρω στα 3ΜΠ. Μέχρι την Αμοργό όπου σταματήσαμε για ένα γρήγορο καφέ και ανεφοδιασμό.
Μετά την Αμοργό, η θάλασσα ήταν σχεδόν ακούνητη, μετά από ένα απαραίτητο αλλά γρήγορο παιχνίδι με τα δελφίνια που είχαμε την τύχη να συναντήσουμε στην διαδρομή, καταφθάσαμε στο λιμάνι της Σύμης στις Σύμης στις 19:00. Η εικόνα ήταν απλά μαγευτική!!! Τελικά όσες φορές και να επισκευτεί κανείς το νησί, κάθε φορά εντυποσιάζεται… Τα πολύχρομα σπιτάκια υψώνονται περιμετρικά του λιμανιού, κρεμασμένα στο βουνό συνθέτοντας έναν πίνακα ζωγραφικής που μένει χαραγμένος στην μνήμη του επισκέπτη.
Πλαγιοδετήσαμε στον ντόκο με την βοήθεια και τις οδηγείες του ευγενέστατου Λιμενικού, ώστε να μήν ενοχλούμε και λίγο μετά σκορπίσαμε στα στενάκια για να εντοπίσουμε που θα καθήσουμε για φαγητό.
Οι επόμενες μέρες περάσανε γρήγορα αλλά και ανέμελα. Εξερευνήσαμε το πανέμορφο νησί, επισκευτήκαμε το μοναστήρι του Πανορμίτη, το πέδι, ανεβήκαμε στο κάστρο της χώρας, πήγαμε στην παραλία του Αη Γιώργη για μπάνιο ενώ οι ψαράδες του Ομίλου ήταν… επί τω έργω.
Το πρωί της Κυριακής μετά τον πρωινό καφέ, και τον απαραίτητο ανεφοδιασμό, ξεκινήσαμε με πορεία νοτιοδυτική για την Χάλκη. Μετά από μια περίπου ώρα ταξιδεύοντας σε μια ανακατεμένη θάλασσα, δέσαμε στον σύγχρονο πλωτό ντόκο, αντικρίζοντας ένα όμορφο ψαροχώρι όπου πολλά από τα σπίτια είναι στην κυριολεξία πάνω στην θάλασσα.
Κάποιοι πήγαν για ξεκούραση ενώ άλλοι τίμησαν τις αμμουδιές του νησιού.
Νωρις το βράδυ όλοι μαζί πήγαμε σε μια ταβέρνα όπου δοκιμάσαμε την καταπληκτική ψαρόσουπα από φρέσκιες σκορπίνες που μόλις είχαν φέρει οι ντόπιοι ψαράδες. Η συζήτηση το τελευταίο βράδυ, ήταν σχετική με τις εντυπώσεις του ταξιδιού στα δύο από τα ομορφότερα Ελληνικά νησιά και ασφαλώς κάνοντας σχέδια για τις επόμενες εξορμήσεις της παρέας.
Το πρωί της 20ης Μαίου έφτασε γρηγορότερα απ΄ ότι θέλαμε, αλλά έφτασε… Ξεκινήσαμε λοιπόν τον δρόμαο της επιστροφής με ένα φορτωμένο τεσσάρι στην μάσκα, το οποίο ανεβαίνοντας προς την Αστυπάλαια εξασθενούσε, επαληθεύοντας τις μετεωρολογικές προγνώσεις. Η Θάλασσα έμοιαζε στην κυριολεξία με καθρέπτη αντανακλώντας τα λιγοστά σύννεφα. Είχαμε χρόνια να δούμε και να ταξιδέψουμε τόσο ήρεμο το Ικάριο πέλαγος…
Στην Αιγιάλη (Αμοργός) σταματήσαμε για ένα γρήγορο μπάνιο πριν το τελευταίο σκέλος του ταξιδιού της επιστροφής για την Αθήνα.
Η θάλασσα εξακολουθούσε να είναι στην ίδια κατάσταση μέχρι την Ανάβυσσο δημιουργώντας εντυπωσιακά και ασυνήθιστα συναισθήματα αλλά και εικόνες.
Γυρίσαμε μετά από 480 περίπου μίλια γεμάτοι εικόνες, θάλασσα και αναμνήσεις υποσχόμενοι να το επαναλάβουμε σε πρώτη ευκαιρία.
