Το Σαββατοκύριακο 11-12/02 φίλοι από τον Ναυτίλο εξόρμησαν στη Τζια όχι για να επιβεβαιώσουν την συμμετοχή τους στον όμιλο, αλλά για να ξεσκάσουν, να έρθουν πιο κοντά μέσα από την συζήτηση ,το καλαμπούρι, το γλέντι.
Η αναχώρηση έγινε κάτω από ανά συννεφιασμένο βαρύ ουρανό και οι πρώτες ψιχάλες μας βρήκαν ανοιχτά του Λαυρίου. Το σημείο συνάντησης ήταν ο νότιος κάβος της Μακρονήσου όπου κατέπλευσαν ο Γιάννης, ο Νίκος , ο Γιώργος, ο Σάκης και εκεί ο φίλος Γρηγόρης είπε την αμίμητη ατάκα “ΚΑΙ ΜΕ ΚΡΥΟ ΚΑΙ ΜΕ ΧΙΟΝΙ Η ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ Ο ΝΑΥΤΙΛΟΣ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ”.
Ένα ελαφρύ νοτιαδάκι, μας συντρόφεψε στο μικρό μας ταξίδι. Με την άφιξη μας στο έρημο λιμάνι της Κέας, καθίσαμε για καφέ στο μοναδικό ανοικτό καφενείο, Και ζεστάναμε τα κοκαλάκια μας ,με τις σοκολάτες της Μαρίας που μας υποδέχτηκε με χαμόγελο.
Ο φίλος Γιάννης αναζήτησε αμέσως τον βενζινά, γιατί όταν φουλάρισε , ξέχασε να βιδώσει την τάπα και το όργανο βενζίνης έδειχνε μόνο μία γραμμή. Μετά από μισή ώρα κατέφθασε με 250 λίτρα. Σύνδεση της μάνικας με το δοχείο καυσίμου, και μετά από 10 δευτερόλεπτα ελεύθερης ροής, η βενζίνη άρχισε να χύνεται έξω. Αρχίσαμε το ψάξιμο και ανακαλύψαμε ότι τελικά δεν είχε χυθεί το καύσιμο, αλλά είχε κοπεί το καλώδιο του οργάνου.
Ο καιρός άρχισε εν τω μεταξύ να γυρίζει σε βοριά, και έκανε την εμφάνιση του και ο ήλιος. Έτσι δόθηκε η ευκαιρία στους ψαράδες να ξεκινήσουν για συρτή, ενώ ο Νίκος με το Γρηγόρη έφυγαν περπατώντας για τον Οτζιά, αφού θα τρώγαμε στην ταβέρνα της ʼννας. Και ενώ μετά από μια ώρα περπάτημα κόνευαν να φτάσουν, ήρθαν οι υπόλοιποι με τα ταξί. Με έκδηλη ανησυχία καθίσαμε στο τραπέζι, αφού μας έτρωγε η περιέργεια , για το τι θα παραγγείλουν οι δύο περιπατητές. Είναι βλέπετε και η δύο φαγανά παιδιά. Τα πειράγματα και τα γέλια της παρέας, ζωντάνεψαν το έρημο μαγαζί.
Στις τέσσερις περίπου αναχώρησαν τα τρία σκάφη, που επρεπε να γυρίσουν, στην Αθήνα. Στην Γλύστρα του Λαυρίου συναντήθηκαν με τον Τάκη που ξεκινούσε εκείνη την ώρα για την Κέα.
Οι εναπομείναντες στο νησί γλέντησαν, το βράδυ του Σαββάτου σε μπαράκι και στο χορό της Γ’ λυκείου. “θεέ μου τι άλλο μου επιφυλάσεις”. Η επιστροφή την Κυριακή το μεσημέρι, έγινε με ένα πεντάρι βοριά και τα σχετικά μπουγέλα. Νά ‘μαστε καλά.
