Είναι σωστή πρακτική, εάν το σκάφος μας είναι εφοδιασμένο με εργάτη, η άγκυρα του να ασφαλίζεται κατά την διάρκεια του ταξιδιού. Οι κραδασμοί δημιουργούν δυνάμεις, ειδικά σε περιπτώσεις κακοκαιρίας, οι οποίες μπορούν να χαλαρώσουν την βίδα/σφιγκτήρα της σκρόφας του εργάτη. Το αποτέλεσμα θα είναι να απελευθερωθεί η άγκυρα μαζί με την αλυσίδα. Μπορεί να οδηγήσει ειδικά αν η η αλυσίδα μπερδευτεί στην προπέλλα όπως τρέχει το σκάφος ή αν πιαστεί στον βυθό σε δυσάρεστα αποτελέσματα.
Είναι λοιπόν συνετό να την ασφαλίζουμε με ένα λεπτό σχοινάκι, το οποίο στην μία άκρη δένουμε σε ένα σταθερό σημείο της πλώρης μας και στην άλλη άκρη δένουμε ένα ναυτικό κλειδί, το οποίο πιάνουμε σε έναν κρίκο της αλυσίδας λίγο πριν το στριφτάρι της άγκυρας. Όταν θέλουμε να αγκυροβολίσουμε, βγάζουμε την ασφάλεια και φουντάρουμε.
Εχει παρατηρηθεί σε πολλές περιπτώσεις ότι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας μέσα στο στρίτσο είναι πιασμένος με παξιμάδι ή με ναυτικό κλειδί σε σταθερό σημείο της γάστρας ενώ σε κάποιες περιπτώσεις η αλυσίδα είναι εντελώς ελεύθερη!!! Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός, δεδομένου ότι λίγοι κατασκευαστές σκαφών έχουν ναυτική εμπειρία και γνώσεις χρήσης σκάφους.
Δένουμε ένα σχοινάκι στον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας (μέσα στο στρίτσο) και την άλλη άκρη του σχοινιού ασφαλίζουμε (με όποιο πρόσφορο τρόπο) στην ελεύθερη άκρη του όκιου (που “βλέπει” μέσα στο στρίτσο). Επειδή, οι δύο άκρες του όκιου έχουν “βόλτες”, μπορούμε να βιδώσουμε ένα κλειδί και πάνω του να δέσουμε το σχοινάκι μας. Είναι σημαντικό να βεβαιωθούμε ότι το σχοινί είναι αρκετά ισχυρό και δεν θα σπάσει αν μαϊνάροντας την άγκυρα όταν τελειώσει η αλυσίδα.
Με αυτόν τον τρόπο, σε περίπτωση σοβαρής ανάγκης, μπορούμε εύκολα να κόψουμε το σχοινάκι, με το μαχαίρι που πάντα πρέπει να έχουμε μαζί μας, να ελευθερώσουμε το σκάφος και να σαλπάρουμε γρήγορα, αντί να ψάχνουμε μέσα στον πανικό να βρούμε τα εργαλεία μας, για να ξεβιδώσουμε το παξιμάδι (το οποίο μπορεί να έχει σκουριάσει και να μην ξεβιδώνει!!!).
Αν πάλι μας αρέσει η αλυσίδα να είναι ελεύθερη στο στρίτσο, τότε δένουμε το σχοινάκι μας στον τελευταίο κρίκο και στην άλλη άκρη δένουμε ένα απλό ναυτικό κλειδί, τέτοιου μεγέθους ώστε να μην περνάει από την τρύπα του εργάτη. Πάλι μπορούμε εύκολα να κόψουμε το σχοινάκι και να ελευθερώσουμε το σκάφος.
Ούτως ή άλλως, η άγκυρα και η αλυσίδα μας είναι το τελευταίο πράγμα που μας απασχολεί σε περίπτωση σοβαρής ανάγκης (π.χ. σκαλωμένη άγκυρα, κοντινά βράχια, καιρός που φορτώνει, κλπ). Σε δεύτερο χρόνο, μπορούμε να βρούμε / ανασύρουμε την άγκυρα και την αλυσίδα μας, αλλά κι αν δεν μπορέσουμε…πάντα προέχει η ασφάλεια μας και του πληρώματος. Ας είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι και ας μη χρειαστεί ποτέ.